Wanneer je de helende kracht van liefde wilt ervaren dan is dat wat ervoor nodig is. En dat niet eenmaal maar de rest van je leven. En er is veel wat je hart kan breken. Het verlies van geliefden, van je gezondheid, van succes, van je zelfbeeld… En dat gaat dan enkel nog om pijnlijke ervaringen dichtbij. Maar mijn hemel, wanneer je het nieuws volgt dan komt er nog veel meer pijn naar je toe. Om aanwezig te zijn met pijn waarmee je wordt geconfronteerd, en het niet volautomatisch te onderdrukken of bypassen daarover gaat dit artikel.
Vreugdevol
Ik kan me voorstellen dat bovenstaande nogal ontmoedigend klinkt. Waarom zou je in hemelsnaam je hart openen voor pijn? …
Misschien wel omdat wanneer je hart open is, je ook de schoonheid en vreugde van het leven voluit ervaart. En dat is nogal wat! Zo werd mijn hart de afgelopen tijd gevuld met onze heerlijke zwarte kater, Mickey. En met fijne momenten met mijn partner, kinderen en vrienden. Maar ook mijn lichaam dat functioneert, genieten van een kopje koffie en het voelen van de wind tegen mijn huid. Laatst vlogen er ontelbaar veel spreeuwen over ons huis, het was zo’n mooi spektakel… Er is zoveel dat vreugde geeft.
Muren voor ons hart
De neiging is groot om je hart te openen wanneer er vreugdevolle ervaringen zijn, maar het te sluiten zodra je geconfronteerd wordt met pijn. Terwijl je juist dan zo je hart nodig hebt. En hoewel je misschien bang bent om pijn te voelen wanneer je je hart opent, is de werkelijkheid juist dat een gesloten hart pijn vasthoudt en je ook nog eens afsluit van de helende kracht van liefde. Hoewel het begrijpelijk is als je muren opwerpt voor je hart, raak je daardoor verwikkeld in een innerlijk verzet tegen wat er werkelijk is. Dit innerlijk verzet zorgt ervoor dat je niet ervaart wat er werkelijk is, maar wat je denkt dat er is. Wat vaak vele malen erger is. Wanneer je bereid bent om aanwezig te zijn met leed, betekent dat overigens niet dat je geen gezonde grenzen stelt. Je kunt prima gezonde en krachtige grenzen stellen met een open hart. (Waarschijnlijk juist gemakkelijker.) Je hoeft pijn natuurlijk niet op te zoeken.
Je hart als poort
Bereid zijn om je hart te laten breken opent je niet alleen voor onvoorwaardelijke liefde, het maakt je ook ontvankelijk voor de ervaring dat je hart een poort is tussen de tastbare wereld en je roerloze zelf. Tussen doen en zijn. Met een open hart is het gemakkelijker om op te merken dat levenservaringen door stilte stromen. En of dat nu pijnlijke ervaringen zijn of vreugdevolle, met een open hart kun je het mysterie ervaren dat het leven is. Een open hart en overgave aan de is-heid van het leven gaan hand in hand. Deze overgave vergemakkelijkt wanneer je ervan doordrongen raakt dat innerlijk verzet tegen de werkelijkheid, enkel pijn oplevert.
Je hebt duizenden redenen om je zorgen te maken.
Terechte zorgen.
Je kunt ziek worden en pijn meemaken.
Geliefden kunnen overlijden.
Over de hele wereld is er zoveel lijden.
We hebben zoveel te verliezen.
Ons lichaam krimpt ervan ineen
en onze geest probeert uitwegen te vinden
voor deze zorgen.
Lief mens,
Er zijn geen zekerheden.
Pijn en uitdagingen zullen op ons pad komen.
Maar bovenal zal er het dagelijks geluk zijn.
Stille vrede
Wanneer de is-heid van het leven oplicht besef je dat je zorgen maken, piekeren, de ervaring zoals die is proberen te onderdrukken of bypassen, over het algemeen zinloos en onnodig is. Het leven ontvouwt zich toch wel zoals het zich ontvouwt, zowel met als zonder je zorgen en pogingen om het onbeheersbare te beheersen. En met die realisatie kan er een last van je schouders glijden. Een last waarvan je pas merkt dat je het droeg wanneer het van je schouders glijdt. Wat je ervaart is de afwezigheid van innerlijk verzet, wat aanvoelt als genade. Bliss en extase zijn leuk en aardig maar staan niet in verhouding tot de stille vrede die voelbaar is wanneer er geen verzet meer is tegen wat er is. (Inclusief verzet, als dat is wat er is!) Je voelt dat waar je bent, precies goed is.
Wat een rust, wat een vrede.
Van hart tot hart,
Linda Rood