De transcendente ervaring waar ik eerder over deelde, en het delen vanuit zijn geeft soms een soort spirituele high. Ik kan niet goed verwoorden hoe dat precies voelt maar wel dat het fijn voelt. Zo fijn dat ik onlangs merkte ernaar terug te verlangen wanneer mijn leven gevuld was met dagelijkse eenvoud. ‘Ahhh, ik wil er graag meer van’, besefte ik me.
De geraffineerdheid van het ego
Ik voelde hoe het idee naar me lonkte dat het altijd zo zou kunnen zijn. Dat de twinkelende tintelingen die door me heen gaan wanneer ik bijvoorbeeld schrijf of deel vanuit zijn, dat die er ook kunnen zijn wanneer ik de was opvouw of boodschappen doe. En die transcendente ervaring, ik zou toch iets kunnen doen om dat verder te onderzoeken? (Lees: om die high, het prettige gevoel wat ermee vergezeld ging, weer te ervaren.) Het werd me duidelijk. Ik streefde naar iets anders dan wat er was! En dat is zo begrijpelijk. Zou ik het echter volgen dan zou het me uit het leven halen dat er is. Het zou de naadloze werkelijk duaal maken. En of je nu graag een spirituele high wilt, of een high van drugs of drank, van succes of van een nieuwe auto, zodra je dat wilt en het volgt, in plaats van wat er nu is, staat je ego aan het roer van je leven. Je kunt dan verzekerd zijn dat lijden en een ‘low’ in zijn kielzog volgen.
Zijn met wat er is, het leven zijn
Het ego kan je op die manier steeds voorhouden dat iets je gelukkig zal maken (wat er nu niet is) en je ertoe aanzetten om daarnaar te streven. Vergetende dat werkelijk geluk zich openbaart als je natuur, zodra je opent voor wat er nu is. Ook wanneer wat er nu is, je saai toeschijnt. Of onbeduidend. Of pijnlijk. Of onprettig. Evenals heerlijk, fijn en prettig.
Zijn met wat er is is dus eigenlijk dè spirituele beoefening die je onmiddellijk in de heelheid van dit moment brengt. Vertrouwende dat alles daarin zijn plek heeft, omdat het er is. Ik kan er mooie woorden aan geven die het een glans geven die je op dat moment waarschijnlijk niet zult ervaren. Want hoe het werkelijk voelt is bijvoorbeeld dat een situatie soms eentonig of saai voelt. Dat iets pijn doet. Dat je natregent en graag warm thuis wilt zijn. Wat je ervaart is gewoon wat er is. Toch wil ik de glans ook beschrijven. Namelijk dat alles wat je ervaart, uitdrukking van het Ene is. Intelligentie in beweging. Onderdeel van de levensstroom. Wanneer je aanwezig bent met wat er is, zak je in je hart, in je lichaam, in het leven en versmelt je ermee. Ben je het. Dat betekent dat je minder vanuit je hoofd leeft en dat je dus ook niet weet wat het volgende moment brengt. Dat voelt als ‘niet weten’. In plaats van leven vanuit de intelligentie van het denken, leef je de rechtstreekse wijsheid van het leven. Maar dat is een wijsheid die geen houvast of kaders geeft en geen garanties. Het volgt soms routes die onzinnig en zelfs dom lijken voor het denken. Het omvat zowel pijn als fijn.
En dus kies ik weer voor de eenvoud van wat er is. Een eenvoud die gevuld is met de rijkdom van wat het leven geeft aan ervaringen. Wat op dit moment het opschrijven van deze woorden is terwijl onze heerlijke kat naast me ligt.
Hartengroet,
Linda