Een artikel over de diepere dimensie van zijn. Wat is dat? Hoe voelt dat? Waarom zou je dat willen ontdekken? In het artikel zal ik vragen stellen die voor het denken lastig zijn en waar het ook van alles tegenin kan brengen. Als je denken dat doet, mooi! Kauw erop, onderzoek het. En vooral zou ik je willen adviseren om wat ik beschrijf ervarenderwijs te benaderen. Door bijvoorbeeld je ogen af en toe te sluiten en te voelen wat je ervaart.

 

Waarom zou je dat doen?! (muziek🎶)

Waarom zou je deze diepere dimensie willen leren kennen? Het grote – niet iets -. Want het ontneemt je houvast, brengt een proces van onthechten op gang (sterven voordat je werkelijk sterft) en het zet je hele wereld op zijn kop.

 

Omdat het niet anders kan

De grap is natuurlijk dat je in wezen niets te zeggen hebt over of een verlangen naar de diepere dimensie van zijn in je oprijst. Het ontstaat gewoon en kan niet anders zijn. Er rijst een diep en onontkoombaar verlangen op naar thuis zijn en dat nooit meer willen verlaten. En het grote geschenk van de realisatie dat álles, álles, álles in werkelijkheid thuis is – ofwel niet iets is – geeft een diepe ontspanning. Het ontspant de illusie dat je beperkt bent tot je lichaam en geest. En daarmee ook de illusie dat jij als mens iets goed of fout kunt doen. Dat je de juiste of verkeerde beslissing kunt maken. Om te ontdekken dat je in werkelijkheid gemaakt bent van … tja wat voor woord kun je daaraan geven? Bewustzijn? De grote intelligentie? Dat wat geen vorm heeft en tegelijkertijd iedere vorm is. Een voor het denken onneembare paradox. Voor jou echter altijd de realiteit.

 

Het wereldbeeld op de kop

Het denken en voelen ziet en voelt vaste materie en concludeert dat er heel duidelijk iets is. En zodra deze conclusie is gevormd, bevestigt deze zichzelf eindeloos. Het hele mensbeeld is erop gestoeld. Wanneer je echter ervaart dat je niet begrensd en beperkt bent tot je lichaam en geest en wanneer je je onbegrensdheid en tijdloosheid realiseert … dan is voelbaar dat alles verschijnt in en als een niet te be-grijpen weidsheid. Daarvoor is het dus allereerst nodig om het idee dat je een lichaam bent voor een moment los te laten en je open te stellen voor de mogelijkheid dat je oneindig veel meer bent dan dat. Normaal gesproken voelen we sensaties van ons lichaam en identificeren we ons daarmee, worden we ze. Ik zou je willen uitnodigen om in plaats van met je aandacht helemaal op te gaan in de sensaties, op te merken dat de sensaties in jou verschijnen.

 

Ervaren

De sensaties van je lichaam verschijnen in jou, in de ruimtelijkheid van je bewustzijn. Net zoals het lezen van deze woorden ook in diezelfde ruimtelijkheid verschijnt. Probeer maar eens om met je bewustzijn een ervaring vast te pakken. Dus niet met je lichaam maar met je bewustzijn. Bijvoorbeeld de tastbare ervaring van het bewegen van je tenen. Als je nu je tenen beweegt… Kun je dan voelen dat deze ervaring in jouw bewustzijn verschijnt? Kun je die ervaring in je bewustzijn vastpakken? Probeer het eens…? Of als je met je handen iets tastbaars vastpakt zoals de tafelrand… Kun je voelen dat deze ervaring in jou verschijnt? En als dit in jou verschijnt… en jij bent zelf niet vast te pakken, ongrijpbaar… wat betekent dat dan voor de tastbare ervaring? Waar is die tastbare ervaring van gemaakt? Als het in jouw bewustzijn verschijnt? Hoe kan iets tastbaar zijn, wanneer zijn essentie ongrijpbaar is? Wanneer het in jouw bewustzijn verschijnt? Kan iets tastbaars buiten jou bestaan?

 

Arghh, what the bliepppp!

Ja, ik weet het, wanneer dit nieuw voor je is dan doet het de hersenen knarsen. Dit kun je niet realiseren en opmerken via het denken. Je kunt het enkel ervarenderwijs ontdekken en realiseren. Het denken vertelt je namelijk dat er wel degelijk iets buiten jou bestaat. Kijk maar naar buiten! En het lijkt zo echt, dat we het voor waar aannemen. ‘Kijk daar staat een boom, die staat toch duidelijk daar buiten!’ En de hele wereld bevestigt en gelooft dit idee, deze illusie.

En ja, relatief gesproken is het waar dat er buiten jouw lichaam voorwerpen, mensen, bomen, een hele wereld en universum bestaan. Maar hoe en waar ervaar je dat alles? Waarin verschijnen de sensaties van de wereld, de beelden die je ziet, geuren die je ruikt, gevoelens die je voelt, geluiden die je hoort? Dat verschijnt toch allemaal in jou? Als het buiten jou zou zijn dan zou je het toch niet kunnen ervaren? En dan nog een lastige laatste vraag: kun je er 100% zeker van zijn dat als je je ogen sluit, daarbuiten nog steeds een zichtbare wereld is? Of baseer je die zekerheid op een idee? Het idee dat als jij je ogen gesloten hebt, er nog steeds een zichtbare wereld buiten je is? (Het gaat mij niet om het vormen van een nieuw idee dat er géén zichtbare wereld buiten je is! Het gaat mij erom je te stimuleren het niet te weten, zodat nieuwe perspectieven mogelijk worden.) Misschien kun je je ogen sluiten om het te ‘voelen’? Ik schat de kans vrij groot in dat een idee opkomt in de trant van: ‘Ik kan heel ver meegaan maar dit is gewoon een feit. Er ís daar een wereld als mijn ogen dicht zijn.’ Kun je waarnemen dat dát een idee is wat in jou opkomt over wat je denkt dat een feit is?

‘Ja, maar…’
Precies in die ‘Ja, maar’ liggen nieuwe ervaringen, dimensies en de realisatie van onmetelijkheid besloten. Wanneer je er doorheen gaat kijken.

 

En als álles (in) jou is … en dus niet twee …

Alleen wanneer je denkt en gelooft dat er een tastbare wereld buiten jouzelf is ervaar je het op die manier. Wanneer je dit geloof loslaat en ermee durft te experimenteren en onderzoeken… dan opent zich een geheel nieuw perspectief. Namelijk dat alles wat je tot op heden hebt ervaren, in jouw bewustzijn verscheen. En dat ‘binnen’ en ‘buiten’ slechts concepten zijn. Terwijl in werkelijkheid alle ervaringen, van de heel subtiele zoals gedachten en geluiden tot de minder subtiele zoals het stoten van je ellenboog, in en als jou verschijnen. Daarmee is er nog steeds op een relatieve manier een wereld buiten jou, maar niet meer in essentie. Waar begin en eindig je wanneer je realiseert dat alles in jou plaatsvindt?

 

Dan is alles één

Wanneer je vervolgens verder onderzoekt waar je ervaringen van zijn gemaakt dan kom je uit bij – niet iets -. Je kunt ervaringen en sensaties; zien, voelen, horen, proeven, denken en ruiken niet vastpakken. En je kunt dat waar de ervaring van gemaakt is ook niet bewaren, vormen of kneden. De realisatie van de diepere dimensie van zijn kan een keerpunt voor je zijn waardoor de levenslessen veranderen. Van lessen over dualiteit, wilskracht, het opbouwen van een gezond ego en het opbouwen van wereldse doelen, verschuiven de lessen naar liefde en de belichaming daarvan in je menselijkheid. Er vindt een samenvallen plaats van tijd en tijdloosheid, van vorm en vormloosheid. Van goed en slecht, boven en onder. De paradox dat er beweging is in volkomen beweegloosheid opent zich en er vindt een uitlijning en samensmelting plaats tussen de diepere dimensie van zijn en de tastbare wereld.

Mocht je dit verder willen onderzoeken dan kan ik je mijn boekje van doen naar zijn aanraden of de bijeenkomsten die ik organiseer. Je kunt ze vinden in de agenda op mijn homepage.

Dat het je goed mag gaan.

Liefs,

Linda