Wat is onze neiging om problemen, dualiteit, conflicten en polarisatie buiten onszelf te willen oplossen toch krachtig. Het probleem lijkt ‘daar’ te liggen. Of je daar nu in de buitenwereld waarneemt of als eigenschap of kant van jezelf, in beide gevallen schat ik de kans vrij groot in dat je het op wilt lossen door eraan te sleutelen in de tastbare wereld. Te sleutelen aan je lichaam, gedrag, de ander of de situatie. Onderwijl meespelend in het spel van schuld en schaamte. En het is zo logisch, dat is wat we geleerd hebben en waar we ons mee hebben leren identificeren. Met ons lichaam, wat zich bevindt in de wereld. Daar ligt ons gevoel van zelf. Dus zal daar de oplossing van dualiteit en conflicten ook wel liggen.
Je bent geluk
En zo kunnen we ons leven lang bezig zijn om vrede en geluk (liefde) buiten onszelf te zoeken. Om steeds iets na te jagen wat ons almaar weer ontglipt. Tot we ervan doordrongen raken dat het niet zo werkt.
Geluk vind je NIET buiten jezelf.
De tastbare wereld is er niet om je gelukkig te maken.
De wereld kan je wel tonen waar je nog innerlijk verdeeld bent,
waar je geluk nog verlaat.
Jij bent geluk.
Genade
Het is genade om dit te realiseren en het te belichamen en delen met de wereld. En daarvoor hoef je niets specifieks te doen, hoef je je niet in bochten te wringen, jezelf of de wereld te veranderen. Dat is juist wat je doorziet. Je hoeft en kunt alleen maar zijn. (Wat inclusief doen is.) Het kan gebeuren dat ook na deze realisatie de gewoonte nog aanwezig is om opnieuw geluk in de buitenwereld te zoeken. Bijvoorbeeld vermomd in het idee dat de bron van je ongelukkig of onvrij voelen in de buitenwereld ligt. Waarmee het schuldspel opnieuw geactiveerd wordt. Als dat zo is, bedenk dan dat het je met de paplepel is ingegoten. Dat generaties en generaties voor je dit zo voelden en ervoeren. En dat met deze krachtige neiging niets mis is. Ook deze neiging verstoort geluk alleen maar wanneer je er iets over gelooft en eraan hecht. Alles, alles, alles danst als het Ene. Er was nooit werkelijk een ‘buiten’ en ‘binnen’. En wat vervult is om het Ene in, en als, alles te zien, voelen, proeven, horen en ruiken.
Ja, maar …
Ik kan me voorstellen dat er een ‘Ja, maar …’ in je omkwam? ‘Ja, maar je kunt toch niet alles maar goedvinden? Alles laten gebeuren?’ Of: ‘Ja, maar het is toch ook zo dat ik me in deze situatie bevindt door hem of haar, of door dit of dat?’ ‘Het is toch ook de schuld van … ‘ Ook de ‘Ja, maar … ‘ is heilig. Is uitdrukking van het Ene. En het toont je precies wat je over jezelf of het leven gelooft, wat je nog innerlijk verdeeld. Wat nog voor geluk ligt. Eigenlijk is de vraag wat je belangrijker vindt. Wil je volharden in geluk buiten jezelf zoeken? Of ben je bereid om dit idee op te geven en er doorheen te kijken met ogen van geluk? En mocht je toch nog (willen) geloven dat iets in de wereld je wezenlijk (on)gelukkig kan maken, wat ik me kan voorstellen, dan wens ik je toe dat je daar met ogen van geluk en liefde naar kijkt. Je kunt dit niet goed of verkeerd doen. We ontdekken en leren allemaal in een precies bij ons en het geheel passend tempo in de kosmische universiteit van het leven.
Steeds meer mensen wandelen dit pad
Ik heb het geluk dat ik naast mijzelf een aantal mensen ken die zich realiseren dat ze geluk zijn en het opgegeven hebben om geluk uit de buitenwereld halen. Hun commitment ligt volledig bij, en in, hun zijn en hun harten. Bemoedigend en inspirerend! En als je tot hier bent gekomen met lezen vermoed ik dat ook jij beseft dat wezenlijk geluk niet buiten je te vinden is. Wellicht nog schoorvoetend. Natuurlijk komt de neiging om geluk buiten jezelf te zoeken vast nog wel eens in je op. Net zoals dat in mijn leven het geval is en in de mensen waarover ik het zojuist had. Dan helpt het leven ons door onmiddellijk spanning te geven en een ongelukkig gevoel. Hups daar is lijden dan weer in je leven, zodat je weet dat zelfonderzoek nodig is om te ontdekken wat je op dat moment gelooft wat je nog innerlijk verdeeld. Je zou zelfonderzoek ook kunnen verwoorden als radicale eerlijkheid en als zijn met wat er is. En wat heb ik een respect en bewondering voor onze moed. Want het is niet altijd een gemakkelijk pad. Soms daagt het leven ons flink uit. Soms lijkt het immers of we alles verliezen wat ons dierbaar is. En wat doet dat (ons ego) dan pijn. Au, au, au.
Buiten is binnen
Maar jemig wat valt die au in het niet bij de diepe vrede, helderheid en wijsheid die zich openbaren. Een vrede die je uitstraalt en wat zich ook weerspiegelt in je tastbare leven. Wanneer overtuigingen over tekort oplossen, blijft immers liefde en overvloed over. Wanneer het ego dit echter leest, neemt die deze realisatie maar wat graag aan als brandstof voor de neiging om geluk opnieuw in de buitenwereld te zoeken. ‘Als ik geluk zoeken in de buitenwereld loslaat, dan wordt ik gelukkig.’ En dan zie je wederom over het hoofd wat er al is.
Namelijk dat je geluk bent.
Liefs,
Linda
Nb. Wil je het nieuwe jaar 2022 starten vanuit de stille vrede van je hart, om daar te ontmoeten wat ontmoet wil worden, dan ben je van harte welkom om deel te nemen aan de retraite ‘Onvoorwaardelijke liefde in de praktijk’. Georganiseerd door Peter Winteraeken, Paula Smit en mijzelf. Kijk hier voor meer informatie en een filmpje wat we er onlangs over opnamen>>
