Er is een aspect van verlichting waar ik niet vaak over deel. En dat is over de gevolgen van verlichting in je lichaam, geest en dagelijks leven. De reden dat ik er weinig over deel is omdat ideeën erover het ego kunnen voeden. Het ego verwart tastbare gevolgen van verlichting gemakkelijk met verlichting zelf, en probeert dat vervolgens te bereiken. Wat de illusie voedt dat verlichting er nu niet is, of dat het een bepaalde vorm heeft. Ondanks dat risico deel ik er in deze blog over, wetende dat het ook inzicht kan geven en kan bemoedigen.

Leven zonder de doener

Hoewel het ego, het ‘ik’ of ‘de doener’ niet werkelijk als entiteit bestaat, heeft het geloof erin wel lichamelijke, emotionele, mentale en energetische gevolgen en componenten. Die oplossen wanneer de illusie van de doener is doorzien. Stilte vult dan de ruimte die eerder door de doener werd ingenomen. Er is de feitelijkheid van dit moment in diepe vrede, tezamen met praktisch denken en handelen. Vanuit deze stilte vindt een continue uitlijning plaats tussen het stille zijn en de tastbare wereld van vormen. Naadloos één.

Er is geen behoefte meer om uit dit moment te gaan. Je realiseert zo diepgaand de illusie daarvan dat het niet meer plaatsvindt. Die illusie is opgebrand. En wanneer er onverhoopt nog een ego-patroon voorbij komt wordt het steeds sneller herkent, waardoor er niet meer wordt ingestapt of je vrij snel uitstapt. Het patroon lost weer op. Jan van Delden noemt dit ‘sneller schieten’.

Leven met de doener

Zolang we geloven dat de doener bestaat, ofwel een ‘ik die zich staande moet zien te houden’, dan ervaren we stress, spanning en lijden. We ervaren dan onveiligheid, afscheiding, liefdeloosheid, angst, schuld, schaamte, macht en onmacht, slachtofferschap, daderschap, een vals gevoel van verantwoordelijkheid en de hele reutemeteut.

Je kunt de doener visualiseren als gebalde vuisten. In je hoofd, in je hart en in je buik. Maar ook in je schouders, armen, benen en bekkengebied. Klaar voor actie. Klaarstaand om je te beschermen, verdedigen of uit te halen naar (ingebeeld) gevaar. Uitdagingen die op je pad komen triggeren de doener acuut. Die vervolgens vanuit de actie-stand of juist vanuit lethargie op pad gaat, waardoor vele andere wegen onzichtbaar blijven.

Wanneer de vuisten openen

Gedurende het verlichtingsproces openen de vuisten zich tot open handen. Een openen voor wat er nu is en voor wat zich nu aandient. Het is een proces wat invloed heeft op, en verandering geeft in je brein, in je zenuwstelsel en in je energielichaam … Ofwel mentaal, fysiek, energetisch en emotioneel. Het ik-idee en ik-gevoel dooft uit en komt niet meer terug. Iets wat je gehele perspectief en ervaring van het leven verandert.

De momenten dat transformatie plaatsvindt in je lichaam, geest en energielichaam voelen vaak als alles behalve verlichting. Het voelt meestal eerder als een proces van instorting of overspannenheid. Oude patronen kunnen zich stuiptrekkend nog met kracht tonen en het vraagt in die momenten een grote mate van bereidheid om door te de verhalen heen te kijken. De doener in je zal je waarschijnlijk toefluisteren of toeschreeuwen dat het allemaal heel erg mis gaat. Weet hebben van dit proces, hulp of ondersteuning vragen en het toepassen van zelfonderzoek kan dan behulpzaam zijn. Zoals bijvoorbeeld met de Vragen naar Vrijheid.

Een paar voorbeelden

Wanneer het ik-idee en ik-gevoel oplost kan het bijvoorbeeld een poosje aanvoelen alsof je zenuwuiteinden wijd open staan. Geluiden kunnen aanvoelen als krassen op je ziel. Het kan gebeuren dat je snel overprikkeld raakt en ik hoor mensen met enige regelmaat vertellen dat ze soms tijdelijk niet in staat zijn om zich onder (grote aantallen) mensen te begeven.

Het kan gebeuren dat je tijdens een kantelpunt van transformatie griep krijgt of verkouden wordt. Zoals kinderen dat ook regelmatig meemaken tijdens een groeispurt. Het kan ook zijn dat er Kundalini ontwaken plaatsvindt, en dat levensenergie in de vorm van bijvoorbeeld hitte door je lichaam stroomt. Om daar oude patronen op te branden of los te schudden. En bij weer een ander gaat het transformatieproces zo geleidelijk dat het nauwelijks opgemerkt wordt. Meer informatie over wat er plaats kan vinden wanneer de doener oplost vindt je in de online collectie – De poorten van verlichting in het rad van Samsara.

Wilde verhalen

Je zou het proces van verlichting kunnen beschrijven als een proces van openen voor de openheid zelf. Waarbij de zwaartekracht van je aandacht verschuift van de doener naar eenvoudigweg zijn. Ofwel van het ervaren van een ‘ik’ die zich staande moet zien te houden in een potentieel onveilige wereld naar ervaren dat alles (uitdrukking van) het Ene is. Precies zoals het nu is. Met die verschuiving dooft de doener uit. Het is er eenvoudigweg niet meer. Omdat je je hier geen voorstelling van kunt maken vanuit het denken en vanuit de doener, zijn er veel misverstanden over. En fantastische verhalen gaan erover de ronde die niets met de werkelijkheid van doen hebben. Zoals bijvoorbeeld dat verlichting zo’n hoge trilling heeft dat ziekte niet meer voor komt. Of dat je geen angst meer zou voelen of dat er nooit meer oud of nieuw zeer voorbij komt. Bij dergelijke verhalen wordt er van alles door elkaar gehaald, wat heel begrijpelijk is maar onjuist. Verlichting sluit niets uit en omvat alles. Iets wat voor het ego ondenkbaar is.

Onlangs deelde ik een podcast met de titel ‘Geef niet op, geef de verhalen op’. En dat is waartoe ik je graag wil aanmoedigen. Begin altijd bij wat er nu is. In dit moment vind je de poortloze poort naar je ware natuur en naar de volledigheid. En wanneer het lijkt alsof er een gesloten poort voor je verlichte natuur staat, begin dan daar. Wees er eerlijk in. Je kijkt dan vanuit het doen. En dat is zo logisch, dat is wat we geleerd hebben. Als je er wat hulp bij wil dan kan ik je van harte het boek Van doen naar zijn aanraden. Evenals de al eerder genoemde – Poorten van verlichting in het rad van Samsara.

Alle liefs,

Linda Rood

Stukjes uit recensies over het boek Van doen naar zijn:

Laat dit boekje tot je te komen, waar we terugvinden waar we al eeuwig waren, terwijl je jezelf verdroomt een mensje te zijn in een wereld vol andere lichamen.’
– Jan van Delden, auteur van onder andere ‘Terug van nooit weggeweest’.

‘Van alles wat ik over non dualiteit heb gelezen, ook van leermeesters als Mooji, Rupert Spira etc, is dit de eerste die me met iedere zin rechtstreeks naar de stilte en het ruime gewaarzijn brengt. Prachtig!’
– Nanette Kant, auteur van ‘Zen in de chaos’.

‘In heldere, klare taal legt Linda Rood, onder meer met behulp van oefeningen, uit hoe je uit de modus van doen in de zijnstoestand terecht kan komen. Het zijn dat eenieder in zich en bij zich heeft, het zijn dat onvervreemdbaar onze grond van bestaan is.’
– Jan van Kessel, auteur van o.a. ‘Vandaag is een goede dag’