Lieve lezer,
Een artikel over het lik op stuk beleid van ons ego, als hulpmiddel tot zelf-bevrijding. Dank voor de leuke titel Akke-Antje! Tijdens een meditatieve bijeenkomst een aantal jaren geleden, zei een deelnemer eens zoiets moois over wat ik bedoel met het lik op stuk beleid van ons ego. Het ging ongeveer zo: ‘Het ego kan je vrij maken als je de helderheid hebt om het te zien. Door gedrag wat voortkomt uit je ego krijg je namelijk vroeg of laat een vuistslag van het leven, recht in je gezicht en snoeihard. En tegelijkertijd is het alleen het ego dat hier last van heeft en die dus de gevolgen van zichzelf incasseert.’ Voor de duidelijkheid; ze doelde hiermee niet perse op pijnlijke levensgebeurtenissen zoals ziekte of ontslag. Pijnlijke levenservaringen hebben an sich niets met het ego van doen. Waar ze wel op doelde dat hoop ik in dit artikel duidelijk te maken.
Zachte vrede
Wanneer het ego even afwezig is, blijft een gevoel van zachte vrede over, van stilte. Bijvoorbeeld tijdens een avondwandeling of wanneer je naar een mooi muziekstuk luistert. Dit is de werkelijkheid die altijd achter onze ervaringen aanwezig is. In die stilte en zachte vrede verschijnen onze feitelijke ervaringen. Geuren, kleuren, smaken, geluiden, tastzin, voelen en denken, drukken zich uit in een ongelofelijk breed scala aan ervaringen. Het vormt samen de is-heid van het leven. Een vloeiend geheel waar alles en iedereen uitdrukking van is, en wat zich ontvouwt volgens een onkenbare wijsheid. Wanneer het ego afwezig is dan voel je dat het leven precies klopt en helemaal goed is zoals het is. Zowel in vreugde als in pijn. Er is een flow voelbaar waarop je als het ware surft. Ten diepste verlangt iedereen ernaar om vanuit deze vrede te leven, vrij van zorgen en vrij van het geploeter van het ego. Naast het regelmatig afdalen in de stilte van zijn, is er nog iets wat ons daartoe behulpzaam is.
Lik op stuk
En dat is het lik op stuk beleid van ons ego. Ik zal het uitleggen. Zodra je iets gelooft over de werkelijkheid, creëert dat een illusoire versie van de werkelijkheid, wat je de ego-werkelijkheid kunt noemen. En hoewel het een illusoire versie van de werkelijkheid is, kan het wel je dagelijkse ervaring vormen. Het is de dagelijkse werkelijkheid voor het gros van de mensheid, je zou het als een soort massa-psychose kunnen beschouwen. Hoewel onderdeel van deze illusoire wereld ook vreugdevolle en fijne ervaringen zijn, vormen lijden en spanning er de grondtonen. Je kunt het ego vergelijken met een speciale bril die ingesteld is om te kijken naar wat er nu (nog) niet is en naar wat verloren kan gaan. Symptomen van leven vanuit de ego-werkelijkheid zijn je zorgen maken, stress, tobben, ploeteren en angst. Deze symptomen zijn zo veelvoorkomend dat ze bijna als normaal worden beschouwd. Bijna, want je lichaam zal altijd signalen blijven geven dat er iets niet klopt. En dit is wat ik gekscherend het lik op stuk beleid van het ego noem. Zodra je het ego volgt, kun je wachten op signalen van je lichaam dat de boel niet klopt. En niet alleen je lichaam geeft signalen dat er iets niet klopt, het hele leven werkt mee door het specifieke verhaal wat jouw ego gelooft te bevestigen. Dus als je gelooft dat de wereld een gevaarlijk oord is vol mensen die erop uit zijn om jou dwars te zitten, dan vormt dat zeer waarschijnlijk je ervaring. Zodra je het ego volgt, krijg direct lik op stuk in de vorm van spanning.
Ego-geluk
Lik op stuk-beleid heeft natuurlijk een bedoeling, het wil ons leren om de illusies te doorzien zodat de zachte vrede en is-heid van het leven kunnen oplichten. Het wil ons leren loslaten en overgeven aan wat er is. Je zou verwachten dat iedereen hiertoe meer dan bereid is. Want waarom zou je genoegen nemen met een leven van ploeteren in een pijnlijke illusoire wereld? Wel, daar nemen we als mensen genoegen mee omdat met het doorzien van de illusies ook de illusies van het ego-geluk wegvallen. Ego-geluk; alles waarvan je denkt, hoopt en verwacht dat het je (ooit) gelukkig zal maken. ‘Ik ben gelukkig als ik straks die leuke partner heb.’ ,’Ik ben gelukkig als ik gezond ben.’, ‘Ik zou gelukkig zijn als ik een leuke baan zou hebben.’ Het is het voorwaardelijk geluk (in de toekomst) en het zit vast aan een innerlijk onttrekken uit het huidige moment. Het loslaten van datgene waarop jouw ego zijn zinnen heeft gezet, kan vreselijk pijnlijk zijn. Voor sommigen is dit loslaten zo pijnlijk dat het hun in de nacht van hun ziel brengt. Kies je werkelijk voor innerlijke vrede en vrijheid, voor onvoorwaardelijke liefde?, lijkt het leven aan je te vragen. Of kies je voor je ideeën over innerlijke vrede en vrijheid, terwijl je eigenlijk gewoon iets wilt hebben van het leven. Een partner, geld, succes, roem, ontspanning, gezondheid enzovoort. Hoe begrijpelijk het allemaal ook is, er hangt een prijskaartje aan. Namelijk spanning en zorgen. Maar mijn hemel, het loslaten van het ego-geluk kan aanvoelen als het maken van een sprong in het onbekende, in het diepe. Het is een sprong van overgave, terwijl er vast nog allerlei gedachten door je hoofd spoken die je voorhouden dat je knettergek bent als je springt.
De flow
Paradoxaal genoeg is het de overgave zelf die diepgaand vervult en ontspant. De spanning en verzet van het ego zijn afwezig en je ontdekt dat het lijden helemaal niet voortkwam uit de afwezigheid van het begeerde ego-verlangen! Het kan bijvoorbeeld zijn dat je je hele leven een bepaald doel hebt nagestreefd in de verwachting dat dat je gelukkig zou maken. En dat in overgave aan de flow de levensstroom een heel andere wending neemt. Bijvoorbeeld wanneer je altijd dacht dat je arts wilde worden en daarop inzette, en dan merkt dat de flow naar tuinieren en schilderen stroomt. Durf je dat dan te volgen? En wat gebeurd er met je wanneer je de flow niet volgt? Hoeveel mensen gaan er niet dagelijks naar hun werk terwijl de glans uit hun ogen verdwijnt?
Het lik op stuk beleid van ons ego is niet bedoelt als straf. Op geen enkele manier. Het is juist een vorm van genade die bedoeld is om je wakker te maken uit de slaap van de massa. Vergelijkbaar met de pil die Morpheus aan Nemo aanbied in The Matrix. Als Nemo ervoor kiest om een rode pil te slikken zal hij ontwaken uit de droom in de echte wereld. Kiest hij echter voor een blauwe pil dan blijft alles zoals het was en zal hij zijn leven dromend doorbrengen. Eenmaal de rode pil doorgeslikt besef je dat wat er ook gaande is in je leven, het niet tégen jou is gericht. Het is er voor jou, het is er allemaal voor jou. En zodra de keuze gemaakt is, zodra je ‘ja’ zegt, opent zich ook de zachte vrede van je natuur.
Het leven zal je vervolgens steeds blijven helpen met het lik op stuk beleid. Zodat alle tekort-denken van het ego aan het licht komt om plaats te maken voor de overvloedige flow. Zelfs tijdens het lezen van deze tekst kun je onderzoeken of het leven helpt met het lik op stuk beleid. Komen er bijvoorbeeld ‘Ja, maren’ in je op?
Wat doen deze gedachten in je lichaam, wanneer je ze gelooft? Geven ze een gevoel van ontspanning, mogelijkheden, ruimte en innerlijke vrede? Of vormen ze een onderdeel van het beperktheid- en tekort-denken van het ego? Als dat laatste het geval is dan weet je dat het leven je een keuze aanreikt.
Wanneer diepe vrede en vertrouwen zich hebben geopenbaard als de waarheid,
dan valt illusie onmiddellijk op door de spanning die het veroorzaakt.
Ik weet er alles van dat uitdagingen die het leven geeft zich soms voordoen als nachtmerries die werkelijkheid lijken te worden. Hoe erger de nachtmerrie, hoe belangrijker het is om het verhaal dat je er nog over gelooft te onderzoeken en doorzien. In een bij jou passend tempo.
Dag dit artikel mag bijdragen tot vertrouwen en overgave aan wat is.
Liefs,
Linda